RAD

RAD to urządzenie mierzące ilość naładowanych cząsteczek docierających do robota Curiosity w trakcie jego misji. Wysokoenergetyczne cząsteczki pochodzą głównie od Słońca, ale także z innych źródeł, jak np. wybuchy odległych supernovych. Stanowią zagrożenie dla żyjących organizmów w przestrzeni kosmicznej i na powierzchni Marsa.

Tu, na Ziemi jesteśmy chronieni przez pole magnetyczne oraz atmosferę. Mars nie posiada globalnego pola magnetycznego a jego atmosfera jest 100 razy rzadsza od ziemskiej. Istnieje więc ryzyko szkodliwego wpływu ze strony promieniowania na życie. Misją RAD jest zbadać czy czy warunki te pozwalają przetrwać jakimkolwiek organizmom.

Dodatkowe pomiary prowadzone w trakcie podróży międzyplanetarnej dostarczą informacji o ilości promieniowania w kosmosie. Przyda się to przy planowaniu załogowej misji – informacje pomogą w przy projektowaniu osłon w statku kosmicznym.

RAD będzie prowadził pierwsze tak dokładne badania wszelkiego promieniowania, jakie występuje na Marsie.

Samo urządzenie waży niecałe 2 kg (1700g) i umieszczone w przedniej części kadłuba łazika. Na jego wyposażenie wchodzą teleskop wykrywający naładowane cząsteczki (3 różne detektory) oraz kalorymetr cezowo-jodowy.

Konstrukcja urządzenia eliminuje możliwość nakładania się pomiarów, co pozwoli dokładnie określić ilości promieniowania z konkretnego źródła. Impulsy z poszczególnych detektorów po przełożeniu na język binarny trafią do głównego komputera łazika w celu dalszej obróbki przed wysłaniem na Ziemię.

W celu zaoszczędzenia energii łazika pomiary RAD będą przeprowadzane przez 15 minut na każdą godzinę. Samo urządzenie wymaga ciągłego zasilania. Zaletą jest to, że zarejestruje ono każde nietypowe „radiacyjne” wydarzenie, wadą wysoki pobór energii, której łazik nie posiada w nieograniczonych ilościach.

W celu kalibracji urządzenie bombardowano naładowanymi cząstkami we wszystkich ośrodkach badań wyposażonych w akceleratory cząstek. Nigdzie na Ziemi potrzebne ilości promieniowania nie występują naturalnie.

Urządzenie zostało zaprojektowane i zbudowane przez inżynierów z Southwest Research Institute in Boulder and in Antonio z Teksasu (USA) oraz z Uniwersytetu im. Krystiana Albrechta w Kiel (Niemcy)